Wstecz
Bi Bizmut
Nazwa angielska
Bismuth 		Nazwa łacińska
Bismutum
Grupa Okres Liczba atomowa Liczba masowa Stan skupienia
(20°C,1atm.)
V A (15) azotowce 6 83 208.98037 ciało stałe
Konfiguracja elektronowa : 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p66s24f145d106p3

Opis

Bizmut jest różowo-białym metalem należącym do 15 (V A) grupy układu okresowego. Jest dość aktywny chemicznie.

Tablica z charakterystycznymi danymi


Liczba elektronów: 83
Liczba neutronów: : 126
Liczba protonów: 83
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):.67, 2,02
Stopień utlenienia:3, +5
Przewodność elektryczna: .3*105 1/(m*)
Gęstość (293 K): 9,75 g/cm 3
Temperatura topnienia: 271,52°C, 544,67 K
Temperatura wrzenia: 1564°C, 1837 K
Ciepło właściwe: --
Ciepło topnienia: : 11,3 kJ/mol
Ciepło parowania: --104,8 kJ/mol
Przewodność cieplna:-:25.5 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Bizmut jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Łatwo reaguje z fluorowcami. Rozdrobniony bizmut zapala się w chlorze. Z powietrzem nie reaguje w temperaturze pokojowej, natomiast po ogrzany spala się dając tlenek Bi2O3. W kwasie azotowym przechodzi w azotan bizmutu (III) Bi(NO3)3. Metal ten ulega także działaniu stężonego gorącego kwasu siarkowego. Występuje na +3 i +5 stopniu utlenienia. Tlenek bizmutu (III) Bi2O3 wykazuje charakter zasadowy.

Zastosowanie

Bizmut stosuje się do produkcji niskotopliwych stopów z ołowiem, cyną i kadmem. Używa ich się w czujnikach ognia i bezpiecznikach elektrycznych.

Występowanie

Bizmut jest rzadko występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie w postaci minerału bizmutynitu Bi2S3. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 73 miejsce (procenty wagowe).

Ciekawostki, pochodzenie


Odkryty przez::znany od starożytności
Miejsce odkrycia:--
Rok odkrycia:--
Pochodzenie nazwy:: od niemieckiego "weissmut" oznaczającego "białą masę"

Metal ten znano od czasów starożytnych ale do XVIII wieku mylono go z ołowiem, cynkiem lub cyną.

Zdjęcia

Wstecz