Opis

Gadolin jest dość aktywnym, srebrzystoszarym metalem. Dość łatwo utlenia się, jest więc dobrym reduktorem. Wykazuje właściwości paramagnetyczne. Jego jony Gd³⁺ są bezbarwne.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 64
Liczba neutronów (najbardziej rozpowszechniony lub najstabilniejszy izotop):93
Liczba protonów: 64
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): --, 1.2
Stopień utlenienia: +3
Przewodność elektryczna: 7.6*10⁵ 1/(m*)
Gęstość (293 K): 7.886 g/cm³
Temperatura topnienia: 1312 °C 1585 K
Temperatura wrzenia: 3000 °C 3273K
Molowa pojemność cieplna: 37.1 J/(mol*K)
Ciepło właściwe: --
Ciepło tworzenia:--
Ciepło topnienia: 10 kJ/mol
Ciepło parowania: 359.4 kJ/mol
Przewodność cieplna: 10.5 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Gadolin jest aktywnym chemicznie metalem. Na powietrzu pokrywa się warstwą tlenku a w wyższych temperaturach spala się całkowicie dając tlenek gadolinu Gd2O₃. W obecności wilgoci metal ten utlenia się bardzo gwałtownie. Reaguje z rozcieńczonymi kwasami mineralnymi. W reakcji z wodą tworzy wodorotlenek Gd(OH)₃. W podwyższonej temperaturze reaguje z wodorem, azotem, węglem i fluorowcami. W związkach pierwiastek ten występuje na stopniu utlenienia +3 (bezbarwny).

Zastosowanie

Gadolin znalazł zastosowanie do konstrukcji prętów sterujących w reaktorach atomowych i osłon przed neutronami - jego izotopy silnie pochłaniają neutrony. Sole gadolinu znalazły zastosowanie jako dodatki aktywujące do luminoforów.

Występowanie

Gadolin występuje w wielu rudach - zajmuje 44 miejsce pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej (procenty wagowe). Należy do grupy pierwiastków ziem rzadkich.

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Jean de Marignac
Miejsce odkrycia: Szwajcaria
Rok odkrycia: 1880
Pochodzenia nazwy: Od minerału - gadolinitu
Czysty metal otrzymano dopiero w 1952 roku.

Zdjęcia