Opis

Holm jest dość aktywnym, srebrzystoszarym metalem. Dość łatwo utlenia się, jest więc dobrym reduktorem. Wykazuje właściwości paramagnetyczne. Jego jony Ho₃₊ posiadają w roztworze żółte zabarwienie.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 67
Liczba neutronów: (najbardziej rozpowszechniony, stabilny izotop): 98
Liczba protonów: 67
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):--, 1.2
Stopień utlenienia: +3
Przewodność elektryczna: 12.3*10⁵ 1/(m*)
Gęstość (293 K): 8.78 g/cm³
Temperatura topnienia: : 1465°C, 1738 K
Temperatura wrzenia: 2600°C, 2873 K
Molowa pojemność cieplna: 27.2 J/(mol*K)
Ciepło topnienia: 17 kJ/mol
Ciepło parowania: 241 kJ/mol
Przewodność cieplna: 16.2 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Holm jest aktywnym chemicznie metalem. Na powietrzu pokrywa się warstwą tlenku a w wyższych temperaturach spala się całkowicie dając tlenek holmu Ho₂O₃. W obecności wilgoci metal ten utlenia się bardzo gwałtownie. Reaguje z rozcieńczonymi kwasami mineralnymi. W reakcji z wodą tworzy wodorotlenek Ho(OH)₃. W podwyższonej temperaturze reaguje z wodorem, azotem, węglem i fluorowcami. W związkach pierwiastek ten występuje na stopniu utlenienia +3 (żółty).

Zastosowanie

Ze względu na właściwości paramagnetyczne holm znajduje zastosowanie w elektronice.

Występowanie

Holm zajmuje 56 miejsce pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej (procenty wagowe). Należy do grupy pierwiastków ziem rzadkich. Występuje najczęściej jako szarożółty tlenek Ho₂O₃.

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: J.L. Soret
Miejsce odkrycia: Szwecja
Rok odkrycia: 1878
Pochodzenia nazwy: Od łacińskiej nazwy Sztokholmu - "Holmia"

Zdjęcia