Opis

Nikiel jest srebrzystoszarym, ciągliwym i kowalnym metalem topiącym się w wysokiej temperaturze. Jest ferromagnetykiem. Obok żelaza i kobaltu należy do grupy żelazowców. Jest dość aktywny chemicznie.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 28
Liczba neutronów: 31
Liczba protonów: 28
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): 1.75, 1.91
Stopień utlenienia: +1, +2, +3
Przewodność elektryczna: 140.8*10⁵ 1/(m*)
Gęstość (293 K): 8.9 g/cm³
Temperatura topnienia: 1453°C, 1726 K
Temperatura wrzenia: 2732°C, 3005 K
Ciepło topnienia: 17.2 kJ/mol
Ciepło parowania: 370.4 kJ/mol
Przewodność cieplna: 90.8 W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Nikiel jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Reaguje po ogrzaniu z siarką, fosforem, fluorem i chlorowcami. Tworzy związki z wodorem, borem, węglem, azotem i krzemem. Z powietrzem nie reaguje w temperaturze pokojowej, natomiast po ogrzaniu pokrywa się warstwą tlenku NiO. Rozpuszcza się w kwasach nieutleniających tworząc związki na +2 stopniu utlenienia. W stężonym kwasie azotowym ulega pasywacji. Silnie rozdrobniony nikiel ma właściwości piroforyczne. Metal ten występuje na +1, +2 i +3 stopniu utlenienia. Tlenek niklu (II) NiO wykazuje charakter zasadowy.

Zastosowanie

Nikiel stosowany jest przede wszystkim do galwanicznego pokrywania przedmiotów wykonanych ze stali i żelaza. Jest też katalizatorem w procesach utwardzania tłuszczów roślinnych. Nikiel znalazł zastosowanie w bateriach niklowo-kadmowych (alkalicznych) i do produkcji monet w stopach z miedzią.

Występowanie

Nikiel jest często występującym pierwiastkiem w przyrodzie ale jego złoża są bardzo rozproszone. Występuje głównie w postaci minerałów: nikielinu NiAs, millerytu NiAs i pentlandytu (Ni, Fe)₉S₈. Złoża niklu występują w Kanadzie, Australii, na Kubie, w Chinach i Rosji. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 21 miejsce (procenty wagowe).

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Axel Cronstedt
Miejsce odkrycia: Szwecja
Rok odkrycia: 1751
Pochodzenia nazwy: Od niemieckiego słowa "kupfernickel" oznaczającego "diablą miedź"
W średniowieczu arsenek niklu NiAs był niepożądaną domieszką do rud miedzi zwaną z niemieckiego "diablą miedzią". Wolny metal otrzymał po raz pierwszy szwedzki chemik A. Cronstedt w 1751 roku.

Zdjęcia