Opis

Neptun jest ciężkim, srebrzystobiałym metalem wykazującym dużą radioaktywność. Jest aktywny chemicznie, posiada kilka odmian alotropowych. Jest transuranowcem należącym do rodziny aktynowców.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 93
Liczba neutronów (najbardziej rozpowszechniony lub najstabilniejszy izotop): 144
Liczba protonów: 93
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): --, 1.3
Stopień utlenienia: +3, +4, +5, +6
Przewodność elektryczna: 8.3*10⁵ 1/(m*)
Gęstość (293 K): 20.45 g/cm³
Temperatura topnienia: 640°C, 913 K
Temperatura wrzenia: 3902°C, 4175 K
Molowa pojemność cieplna: 29.6 J/(mol*K)
Ciepło topnienia: 29.6 kJ/mol
Ciepło parowania: 394 kJ/mol
Przewodność cieplna: 6.3 W/(cm*K)

Właściwości chemiczne

Neptun jest metalem aktywnym chemicznie. W wysokiej temperaturze reaguje z tlenem, wodorem, azotem, węglem i parą wodną. Z powietrzem reaguje już w temperaturze pokojowej. Łatwo rozpuszcza się w kwasie solnym. Z kwasem siarkowym, fosforowym, fluorowodorowym reaguje bardzo powoli, a z kwasem azotowym z umiarkowaną szybkością. W związkach występuje na +3, +4, +5 i +6 stopniu utlenienia. Jony neptunu w roztworach wodnych są barwne: Np⁺³ - różowe, Np⁺⁴- żółto-zielone, Np⁺⁵ - niebieskie, Np⁺⁶ - zielone.

Zastosowanie

Izotop ²³⁹Np jest produktem przejściowym podczas otrzymywania plutonu z uranu. Stosowany jest także w urządzeniach do wykrywania neutronów.

Występowanie

Neptun w przyrodzie występuje w bardzo małych ilościach, zazwyczaj towarzyszy rudom uranu.

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: E.M. McMillan, P.H. Abelson
Miejsce odkrycia: Stany Zjednoczone
Rok odkrycia: 1940
Pochodzenia nazwy: Od planety Neptun.