Odkryty przez: Joseph Priestly, Carl Wilhelm Scheele
Miejsce odkrycia: Francja, Szwecja
Rok odkrycia: 1776
Pochodzenia nazwy: Od greckich słów "oxus gennan"
oznaczających "tworzący kwas"
Tlen otrzymano przez termiczny rozkład tlenku rtęci (II) HgO.
Działanie na organizm ludzki:
Tlen nie wykazuje szkodliwego działania w stężeniu 16-50%, a
więc zbliżonym do jego stężenia w powietrzu. Czysty tlen
podawany pod normalnym ciśnieniem (ok. 101 kPa) przez kilka
godzin nie działa szkodliwie. Jednak jego dłuższe podawanie
(powyżej kilkudziesięciu godzin) wywołuje podrażnienie płuc i
obrzęk płuc. Tlen podawany pod wyższym ciśnieniem może
powodować drgawki, ślinotok, nie kontrolowane oddawanie stolcu
i moczu (objawy ze strony układu autonomicznego).
Brak tlenu jest oczywiście wyjątkowo szkodliwy powodując
szybką utratę przytomności i zgon. Do braku tlenu może dojść
na dużych wysokościach (powyżej 5000 m n.p.m.. lub w
kopalniach rudy i węglach, kanałach ściekowych, studniach,
dołach na kiszonkę itd. Przypadki śmiertelne zdarzały się
wśród robotników pracujących w szczelnie zamkniętych,
opróżnionych zbiornikach na gaz, gdzie w wyniku rdzewienia
zbiornika (utleniania) dochodziło do niemal kompletnego
zużycia tlenu z powietrza.
Ozon jest jednym z najsilniejszych utleniaczy co może
powodować uszkodzenia błon komórkowych w wyniku tworzenia
nadtlenku wodoru. W niższych stężeniach ozon działa drażniąco
na gardło, powoduje zmęczenie, bóle głowy i spadek ciśnienia.
Wysokie jego stężenia wywołują przyspieszenie tętna i obrzęk,
lub w stanach przewlekłych, zwłóknienie płuc.
|
|