Opis

Ren jest srebrzystoszarym metalem, miękkim i ciągliwym. Jest on trudnotopliwy i należy do pierwiastków o dużej gęstości. W przyrodzie występuje w postaci dwóch izotopów. Jest dość aktywny chemicznie.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 75
Liczba neutronów: : 111
Liczba protonów: 75
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):--1.46, 1.9
Stopień utlenienia:+4, +6, +7
Przewodność elektryczna: 52.6 10⁵ 1/(*m)
Gęstość (293 K): 21.04 g/cm³
Temperatura topnienia3180°C, 3453 K
Temperatura wrzenia:5627°C, 5900 K
Ciepło właściwe: --
Ciepło topnienia: 34 kJ/mol
Ciepło parowania: --715 kJ/mol
Przewodność cieplna:--48.0W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Ren jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Łatwo reaguje z siarką, węglem i azotem. Z powietrzem w temperaturze pokojowej nie reaguje, jest piroforyczny w podwyższonej temperaturze. Nie ulega działaniu kwasu solnego. Łatwo natomiast reaguje z kwasem azotowym i wodą królewską. Bardzo silnie rozdrobniony może rozkładać wodę. Ulega działaniu wody utlenionej dając kwas renowy (VII) HReO₄. Metal ten występuje na +4, +6 i +7 stopniu utlenienia. Tlenek renu (VII) Re₂O₇ wykazuje charakter kwasowy.

Zastosowanie

Ren nie znalazł szerokiego zastosowania ze względu na cenę. Stosuje się go w postaci włókien oporowych do lamp elektronowych specjalnego przeznaczenia. Jest stosowany do konstrukcji termopar dla wysokich temperatur. Dodatek renu zwiększa twardość platyny i srebra.

Występowanie

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Walter Noddack, Ida Tacke, Otto Berg
Miejsce odkrycia: Niemcy
Rok odkrycia:1925 
Pochodzenie nazwy: Od nazwy rzeki Ren
Jego istnienie i właściwości przewidział D. Mendelejew. W 1925 roku zidentyfikowano go metodami spektralnymi jako domieszkę do minerału columbitu.

Zdjęcia