| |
Wstecz |
Sb | Antymon | |
Nazwa
angielska Antimony |
Nazwa
łacińska Stibium |
| ||||
Grupa | Okres | Liczba atomowa | Liczba masowa | Stan skupienia (20°C,1atm.) |
V A (15) azotowce |
5 | 51 | 121.757 | ciało stałe |
| |
Konfiguracja elektronowa : | 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p3 |
|
Opis | |
Antymon jest srebrzystobiałym metalem o bladoniebieskim połysku. Jest kruchy i słabo przewodzi prąd elektryczny. W stanie pary tworzy cząsteczki czteroatomowe Sb4. Występuje w 4 odmianach alotropowych, z których najbardziej znany jest antymon metaliczny i żółty. | |
|
Tablica z charakterystycznymi danymi | |
| |
|
Właściwości chemiczne | |
Antymon jest metalem dość aktywnym chemicznie w temperaturze pokojowej. Łatwo reaguje z fluorowcami. Rozdrobniony antymon zapala się w chlorze. Z powietrzem nie reaguje w temperaturze pokojowej, natomiast po ogrzaniu spala się dając tlenek Sb2O3. W temperaturze czerwonego żaru rozkłada wodę z wydzieleniem wodoru. W kwasie azotowym przechodzi w azotan antymonu (III) Sb(NO3)3. Metal ten ulega także działaniu stężonego gorącego kwasu siarkowego. Reaguje z aktywnymi metalami tworząc antymonki, w których występuje na -3 stopniu utlenienia. W innych związkach występuje na +3 i +5 stopniu utlenienia. Tlenek antymonu (III) Sb2O3 wykazuje charakter amfoteryczny. | |
|
Zastosowanie | |
Antymon znalazł zastosowanie jako składnik stopów z ołowiem i cyną, którym nadaje twardość. Są one stosowane do odlewania czcionek drukarskich i łożysk. | |
|
Występowanie | |
Antymon jest rzadko występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie w postaci minerału antymonitu Sb2S3, towarzyszy też rudom srebra, arsenu i bizmutu. Złoża antymonu występują w Chinach, Francji, Japoni i we Włoszech. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 62 miejsce (procenty wagowe). | |
|
Ciekawostki, pochodzenie | |
| |
|
Zdjęcia |
Wstecz | |
|