|  | |
| Wstecz | |
| Sn | Cyna | |
| Nazwa 
 angielska Tin | Nazwa 
 łacińska Stannum | |
|  | ||||
| Grupa | Okres | Liczba atomowa | Liczba masowa | Stan skupienia (20°C,1atm.) | 
| IV A (14) węglowce | 5 | 50 | 118.71 | ciało stałe | 
|  | |
| Konfiguracja elektronowa : | 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p2 | 
|  | |
| Opis | ||
| 
 | ||
|  | ||
| Tablica z charakterystycznymi danymi | |
| 
 | |
|  | |
| Właściwości chemiczne | |
| W
 temperaturze pokojowej cyna nie reaguje z powietrzem. W temperaturze
 topnienia cyna tworzy z tlenem z powietrza dwutlenek SnO2. W
 temperaturze białego żaru metal ten spala się w powietrzu oślepiającym
 płomieniem. Cyna jest odporna na działanie wody oraz słabych kwasów.
 Po ogrzaniu rozpuszcza się w kwasie solnym tworząc chlorek SnCl2.
 Rozpuszcza się też w gorących roztworach mocnych zasad tworząc
 jon sześciohydroksycynianowy: | |
|  | |
| Zastosowanie | |
| Cynę używa się do pokrywania ochronnego blachy żelaznej i miedzianej. Duże znaczenie mają brązy - stopy cyny z miedzią oraz stopy z ołowiem o niskiej temperaturze topnienia stosowane jako stopy lutownicze. | |
|  | |
| Występowanie | |||
| 
 | |||
|  | |||
| Ciekawostki, pochodzenie | |||
| 
 
 | |||
|  | |||
| Zdjęcia | 
| 
 | 
| Wstecz | |
|  | |