Wstecz
Sn Cyna
Nazwa angielska
Tin
Nazwa łacińska
Stannum

Grupa Okres Liczba atomowa Liczba masowa Stan skupienia
(20°C,1atm.)
IV A (14)
węglowce
5 50 118.71 ciało stałe

Konfiguracja elektronowa : 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p2


Opis

Cyna jest srebrzystobiałym metalem o niskiej temperaturze topnienia. Tworzy trzy odmiany alotropowe.



Tablica z charakterystycznymi danymi


Liczba elektronów: 50
Liczba neutronów: 69
Liczba protonów: 50
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): 1.72, 1.69
Stopień utlenienia: +2, +4
Przewodność elektryczna: : 82.6*105 1/(*m)
Gęstość (293 K): 7.31 g/dm3
Temperatura topnienia: 232.06°C, 505.21 K
Temperatura wrzenia: 2270°C, 2543 K
Ciepło właściwe: --
Ciepło topnienia: 7.029 kJ/mol
Ciepło parowania: 295.8 kJ/mol
Przewodność cieplna: 66.6 W/(m*K)




Właściwości chemiczne

W temperaturze pokojowej cyna nie reaguje z powietrzem. W temperaturze topnienia cyna tworzy z tlenem z powietrza dwutlenek SnO2. W temperaturze białego żaru metal ten spala się w powietrzu oślepiającym płomieniem. Cyna jest odporna na działanie wody oraz słabych kwasów. Po ogrzaniu rozpuszcza się w kwasie solnym tworząc chlorek SnCl2. Rozpuszcza się też w gorących roztworach mocnych zasad tworząc jon sześciohydroksycynianowy:
Sn + 2OH- + 4H2O -> [Sn(OH)4]2-- + 2H2
Cyna reaguje z fluorowcami tworząc odpowiednie halogenki SnX4. W wyższych temperaturach reaguje z siarką i fosforem.



Zastosowanie

Cynę używa się do pokrywania ochronnego blachy żelaznej i miedzianej. Duże znaczenie mają brązy - stopy cyny z miedzią oraz stopy z ołowiem o niskiej temperaturze topnienia stosowane jako stopy lutownicze.



Występowanie

Główną rudą cyny jest jej tlenek SnO2 (kasyteryt) występujący w Boliwii i Brazylii. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 28 miejsce (procenty wagowe).




Ciekawostki, pochodzenie


Odkryty przez: znana od starożytności
Miejsce odkrycia: --
Rok odkrycia: --
Pochodzenie nazwy: od łacińskiego "stannum".

Cynę znano już w epoce brązu, kiedy zaczęto stapiać miedź z tym metalem. Do IV wieku naszej ery cynę uważano jako białą odmianę ołowiu.




Zdjęcia



Wstecz