Stront jest aktywny chemicznie metalem (aktywniejszym niż wapń). Na powietrzu w temperaturze pokojowej pokrywa się szybko warstewką tlenku, a przy potarciu zapala się. Metal ten ulega działaniu wody i alkoholi - reagując bardzo gwałtownie. Jest on silnym reduktorem - wykazuje duże powinowactwo do tlenu. Z azotem tworzy azotek Sr₃N₂. Reaguje energicznie z fluorowcami tworząc odpowiednie halogenki. Stront ulega na zimno działaniu rozcieńczonych kwasów gwałtownie z nimi reagując. Reaguje z wodorem tworząc wodorek SrH₂. Bardzo powoli ulega działaniu stężonego kwasu siarkowego i azotowego.

Metaliczny stront znajduje ograniczone zastosowanie, głównie jako łapacz gazów przy produkcji lamp radiowych i kineskopowych. Używany jest także w pirotechnice - daje czerwone zabarwienie płomienia.

Stront nie występuje w postaci wolnej - często towarzyszy minerałom wapniowym. Najważniejszymi minerałami strontu są: strontcjanit SrCO₃ i celestyt SrSO₄. W skorupie ziemskiej zajmuje 22 miejsce pod względem rozpowszechnienia (procenty wagowe). Zawartość strontu w organizmie człowieka wynosi 0.0004% wagowego, natomiast w oceanach na 1000 kilogramów wody przypada 8 gramów czystego strontu.

Stront otrzymał H. Davy w 1808 roku na drodze elektrolitycznej, poddając elektrolizie chlorek strontu z użyciem katody rtęciowej.