Opis

Tellur jest srebrnoszarym półmetalem o połysku metalicznym. Posiada małą twardość i jest kruchy. Bardzo słabo przewodzi prąd elektryczny. W stanie gazowym tworzy cząsteczki dwuatomowe Te₂.

Tablica z charakterystycznymi danymi

Liczba elektronów: 52
Liczba neutronów: 76
Liczba protonów: 52
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling): 2.01, 2.1
Stopień utlenienia: -2, +4, +6
Przewodność elektryczna: : 1*10² 1/(m*)
Gęstość (293 K): 6.24 g/cm³
Temperatura topnienia: 449.65°C, 722.80 K
Temperatura wrzenia: 988°C, 1261 K
Molowa pojemność cieplna: 25.7 J/(mol*K)
Ciepło topnienia: 17.49 kJ/mol
Ciepło parowania: 52.55 kJ/mol
Przewodność cieplna: 2.4W/(m*K)

Właściwości chemiczne

Tellur spala się na powietrzu do dwutlenku TeO₂. Reaguje też z metalami tworząc tellurki. Reaguje z fluorowcami tworząc odpowiednie halogenki. Z wodorem reaguje bardzo źle. Z siarką tworzy stop. Tellur nie ulega działaniu kwasów nieutleniających natomiast reaguje ze stężonym kwasem siarkowym, kwasem azotowym i roztworami wodorotlenków metali 1 i 2 grupy.

Zastosowanie

Tellur wykorzystuje się jako dodatek stopowy zwiększający odporność na korozję. Tellur koloidalny służy do barwienia szkła. Dodany do kauczuku zwiększa jego odporność na starzenie się, wysoką temperaturę i utlenianie. Tellur jest też dobrym katalizatorem niektórych reakcji.

Występowanie

Tellur jest rzadko występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie w postaci tellurków metali szlachetnych Ag₂Te, (Au, Ag)₂Te i (Au, Ag)Te₂. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 77 miejsce (procenty wagowe).

Ciekawostki, pochodzenie

Odkryty przez: Franz Műller von Reichenstein
Miejsce odkrycia:Niemcy
Rok odkrycia: 1782
Pochodzenia nazwy: Od greckiego "tellus" oznaczającego "Ziemię".
Po raz pierwszy tellur znaleziono w kopalniach złota. Ze względu na metaliczny połysk i odporność na działanie czynników chemicznych uznawano go za metal szlachetny.

Zdjęcia