Wstecz
W Wolfram
Nazwa angielska
Tungsten

Nazwa łacińska
Wolfram


Grupa Okres Liczba atomowa Liczba masowa Stan skupienia
(20°C,1atm.)
VI B (6) - chromowce 6 74 (183.84) ciało stałe

Konfiguracja elektronowa : 1s22s22p63s23p64s23d104p65s24d105p66s24f145d4

Opis

Wolfram jest niebieskoszarym metalem o dużej twardości, ciągliwym, o wysokiej temperaturze topnienia. Jest on mało aktywny chemicznie. Wykazuje właściwości paramagnetyczne


Tablica z charakterystycznymi danymi


Liczba elektronów: 74
Liczba neutronów: : 110
Liczba protonów: 74
Elektroujemność (Allred-Rochow, Pauling):--1.49,2.35
Stopień utlenienia: +2, +3, +4, +5, +6
Przewodność elektryczna: 185.2*105 1/(m*)
Gęstość (293 K): 19.35 g/cm3
Temperatura topnienia3407°C, 368 K
Temperatura wrzenia:5655°C, 5928 K
Ciepło właściwe: --
Ciepło topnienia: 46 kJ/mol
Ciepło parowania: --824 kJ/mol
Przewodność cieplna:--174 W/(m*K)



Właściwości chemiczne

Wolfram jest metalem mało aktywnym chemicznie. W wysokiej temperaturze reaguje z tlenem, wodorem, azotem, węglem i parą wodną. Z powietrzem w temperaturze pokojowej nie reaguje zaś silnie podgrzany pokrywa się warstwą tlenku. Nie rozpuszcza się w kwasie siarkowym i solnym ani na zimno ani na gorąco. W bardzo małym stopniu ulega działaniu wody królewskiej. Metal ten występuje na +2, +3, +4, +5 i +6 stopniu utlenienia. Tlenek wolframu (VI) WO3 wykazuje charakter kwasowy natomiast tlenek wolframu (IV) WO4 wykazuje charakter zasadowy.


Zastosowanie

Wolfram znalazł zastosowanie w:

  • Przemyśle elektrycznym i oświetleniowym - z czystego wolframu wykonuje się włókna jarzeniowe do żarówek elektrycznych, katody w lampach dużej mocy i antykatody w lampach rentgenowskich.
  • Przemyśle metalurgicznym jako dodatek stopowy poprawiający twardość, odporność na ścieranie i wytrzymałość mechaniczną stali.
  • Węglik wolframu WC - posiada twardość zbliżoną do diamentu. Stanowi on składnik spieku widi.


Występowanie

Wolfram jest dość często występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje głównie z rudami innych pierwiastków w postaci wolframitu (Fe, Mn)WO4 i Scheelitu CaWO4. Największe złoża wolframu występują w Australii, Austrii, Korei Południowej i Portugalii. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej 25 miejsce (procenty wagowe).

 

Ciekawostki, pochodzenie


Odkryty przez: Fausto i Juan José de Elhuyar
Miejsce odkrycia: Hiszpania
Rok odkrycia: 1783
Pochodzenie nazwy: Angielska nazwa wywodzi się ze szwedzkiego "tungs ten" - "piekielny kamień".
Wolfram został wydzielony w postaci tlenku WO3 przez szwedzkiego chemika K. W. Scheele w 1781 roku. Dwa lata później Hiszpanie Fausto i Juan José de Elhuyar otrzymali wolny metal prażąc tlenek WO3 ze sproszkowanym węglem drzewnym.



Zdjęcia



Wstecz